Eskiden zamanım yok hiçbir işe yetişemiyorum diye hayıflanırdım.Nerden bilirdim onlar iyi gunlerimmis. Gün dedigin benimki gibi öglen 12 de baslayıp sabaha karsı 3 sularında bitmezmis.Her sabah 7 de uyanıp, gece yarısı yattığım halde hala zamanı yetiştiremiyorum.Ne kıymet bilmez biriymişim eskiden... artık tv izlemek, pc karşısında aylaklık etmek, en fenası da şöyle ayaklarımı uzatıp kitap okumak bile lüks sınıfına girdi.Neyse ki akşam 8-9 arası uyuyor da benim paşa yatana kadar biraz vakit kalıyor bana.
Doktorumun da küçük bir cocuğu var doğumdan sonraki ilk kontrollerimden birinde demişti ki ,ben işe geldiğimde dinleniyorum.Çok şaşırmıştım o kadar tuhaf gelmişti ki insan hiç işte dinlenir mi demiştim kendi kendime.Ömer cok değil biraz buyudu ve ben anladım evet annelik dinlenmek nedir bilemediğin bir sureçmiş. Herkes bunlar iyi gunlerin diyor neeee bundan daha zor ne olabilir sürekli onla meşgulüm zaten .Milletçe ne de meraklıyızdır ya felaket tellallığı yapmaya...Bırakalım kız kendi görsün demezler ille seni gererler. Ben ümitvar olmak istiyorum belki...eski gunlerime doneceğimi düşünüp mutlu olmak, anneliğin keyfini sürmek istiyorum ama bırakmıyorlar ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder