Çalışan anne olmak...

Eve biran önce gidebilmek için mesaiye kalmamak adına kırk takla atmaktır...

Az vakitte çok iş yapmaktır...

Çocuğuyla kaliteli zaman geçiriyorum sandığı için ,kendini avutmaktır...

Evi o kadar pisdir ki ,temizlikçi geleceği gün iş yerinde ağzı kulaklarında dolaşmaktır...

İşte mesaisi bittiğinde evde ki yemek ,çamaşır,bulaşığın ellerinden öpmesiyle mesaiye evde de devam etmektir, tüm bunları yaparken kocasının çok yorgunum diye koltukta uyuklamasını sinirle izlemektir.

Çocuğu hasta olup işe gitmediğinde ,ertesi gün mesai arkadaşlarının tatilden dönmüş tripleri yapmasına maruz kalmaktır...

Evde yorulmak ,işte dinlenmektir...

Atalarımız doğru demişse ve gerçekten  işleyen demir pas tutmaz ise bu tempoyla yaşlanmayacak demektir.

Tanımlanamayan cisimdir kimse ev hanımı mı ,anne mi kariyer peşinde koşan biri mi tam olarak ne olduğu bilinmemektir...

Hafta sonları cocukla birlikteyken dışarda kocası , arkadaşları ile olmayı hayal eden ve onu eve bıraktığında vicdanı sızlayandır...

Anne olmak zordur ama çalışan anne olmak daha zordur...